Mijn reis zit erop

Mijn reis zit erop. Ik heb voor het eerst buiten Europa gereisd en wat had ik me een goede reden. De presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten bijwonen. Er zíjn wanneer de nieuwe president van 2012 gekozen wordt.

Maar liefst vijf dagen heb ik mij op Amerikaans grondgebied begeven. Ik heb in Virginia campagne gevoerd voor Barack Obama door te ‘canvassen’: langsgaan bij vastgestelde geregistreerde Democraten en zo direct contact maken met de doelgroep van de Democraten. Ik heb aangebeld bij typisch Amerikaanse huizen, mensen verbaasd met de mededeling dat ik helemaal ‘from Holland’ kwam om hen te overtuigen voor Obama te gaan stemmen.

Ik heb me vergapen aan het community-gevoel dat Amerikanen hebben als ze samen iets organiseren. Bij het verzamelpunt voor vrijwilligers die hielpen met campagne voeren had iedereen eten meegenomen. Tafels lagen vol met wat leek op voedsel dat nog over was van Halloween: een prachtige uiteen stalling van heerlijke muffins, jelly donuts, bagels, cake, candybars en ander eten. Vrijwilligers gaven zich op om voor Election Day de hele dag alleen maar mensen weg te brengen met de auto. Als het ver was of als mensen ouder waren, naar het stemlokaal, en de vrijwilligers naar de huizen.

Ik heb met eigen ogen gezien dat Amerikanen de stempel van egoïstische burgers naar Europese maatstaven wel kunnen dragen, maar dat zij zich daar vaak niet van bewust zijn. Ik heb gezien hoe united ze kunnen zijn als hetgeen gebeurt waar zij in geloven. Emoties bepalen de toon, meegesleept worden gaat erg makkelijk. Een vol anderhalf uur nadat Barack Obama de verkiezingen had gewonnen, liep ik over straat naar het Witte Huis. Onderweg deelde ik high-fives uit, werd ik omhelsd en iedereen liep met een grijns van oor tot oor over straat.

Pas nadat ik terug was op mijn hotelkamer rond half drie in de nacht, begon ik met verwerken en kreeg mijn verstand naar mijn gevoel weer de overhand. Stel je eens voor dat Nederlanders de straat op gaan en muziek gaan maken omdat Mark Rutte opnieuw premier is geworden…

Ik heb genoten en ik heb me verbaasd. Ik ga zeker nog eens terug, al is het alleen maar om meer van die overdreven Amerikanen mee te maken. En erachter te komen waarom ze zijn zoals ze zijn.

Ik was deze week activist, journalist, übertoerist, spectator, student en winnaar. Want wanneer in Amerika degene wint waarop jij hebt gestemd, dan zijn we allemaal winnaars. Wanneer degene waar je op hebt gestemd heeft verloren… dan heeft hij verloren.

Dit is mijn op één na laatste blog die ik zelf heb geschreven. Iedere dag heb ik het klaargespeeld een blog te posten. Daar staan alle andere avonturen die zijn beleefd, meegemaakt en opgeschreven. Als je ze wilt lezen, dan kun je ze via deze link vinden: http://mijnperspectief.wordpress.com/